Jako znak towarowy można zarejestrować każde oznaczenie, które pozwala na rozróżnienie towarów lub usług jednego przedsiębiorcy od towarów i usług drugiego przedsiębiorcy.  Jednak, aby znak towarowy mógł być zarejestrowany, konieczne jest spełnienie następujących wymogów:

1.      znak musi pozwolić odróżnić towary lub usługi jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług drugiego przedsiębiorstwa,

2.      znak musi nadawać się do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w taki sposób, aby móc ustalić jednoznacznie i dokładnie przedmiot udzielonej ochrony.

Co to oznacza w praktyce?

 Przede wszystkim znak towarowy nie może być tożsamy, ani też podobny do znaku towarowego zastrzeżonego dla tej samej kategorii towarów i usług innego przedsiębiorcy. Dlatego tak ważne jest dokonanie przed rejestracją znaku towarowego weryfikacji, czy w obrocie gospodarczym nie funkcjonuje już znak towarowy, który planujemy zarejestrować.

 Ponadto znak towarowy nie może składać się jedynie z oznaczeń wskazujących lub opisujących towary lub usługi, dla których znak ma być zastrzeżony, w szczególności ich rodzaj, źródło pochodzenia, skład, przydatność, jakość, ilość. Podobnie będzie w przypadku znaków graficznych – znak taki nie może składać się wyłącznie z kształtu lub innej właściwości towaru, która wynika z charakteru samego towaru i jest niezbędna do uzyskania efektu technicznego lub znacznie zwiększa wartość towaru. Uzasadnione jest to tym, że taki znak nie pozwalałby na odróżnienie towarów lub usług jednego przedsiębiorcy od podobnych towarów lub usług innego przedsiębiorcy. Przykładowo: producent mebli nie mógłby zastrzec słownego znaku „meble drewniane”.

              Znak towarowy nie może też zawierać wyłącznie elementów funkcjonujących w języku potocznym lub używanych w uczciwych i utrwalonych praktykach handlowych. Ponadto          

             Znak towarowy nie może też zawierać elementów o wysokiej wartości symbolicznej. Są to takie elementy, które mają charakter religijny, patriotyczny lub kulturowy, a ich używanie może obrazić uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową. Ponadto znak towarowy nie może zawierać także symboli narodowych (zarówno Polski, jak i państw obcych), takich jak godło, barwy narodowe lub hymn, czy też powszechnie używanych odznaczeń i oznak.

            Kolejnym ograniczeniem w zakresie wyboru znaku, jaki chcemy zarejestrować jest to, że znak ten nie może zawierać urzędowo uznanych i stosowanych oznaczeń, w szczególności takich jak znak bezpieczeństwa, znak jakości. Rejestracja takiego znaku mogłaby wprowadzać osoby korzystające z takiego znaku w błąd (chyba, że podmiot rejestrujący taki znak wykaże, że jest uprawnionych do stosowania takiego oznaczenia).

            Znakiem towarowym nie może być też takie oznaczenie, które mogłoby wprowadzać odbiorców w błąd co do charakteru, jakości czy też pochodzenia geograficznego towaru lub usługi.

            Znak towarowy nie może również zawierać elementów, które stanowiłyby nazwę odmiany roślin zarejestrowaną z pierwszeństwem w Polsce lub Unii Europejskie albo w innym państwie, z którym Polska posiada podpisaną umowę międzynarodową, przewidującą ochronę praw do odmiany roślin danego gatunku lub gatunków spokrewnionych.

Mając na uwadze powyższe kryteria przed rejestracją znaku towarowego warto dokonać weryfikacji wybranego oznaczenia, tak aby jego rejestracja przebiegła skutecznie. Jeśli potrzebujesz pomocy w zakresie rejestracji znaku towarowego zapraszamy do kontaktu z naszą Kancelarią Prawną.

Wielu przedsiębiorców, aby zdobyć jak największe grono klientów, podejmuje różne działania marketingowe. Jednym z najprostszych takich działań jest stworzenie odpowiedniej nazwy wyróżniającej firmę, czy też logo firmy. Niestety, w związku jednak z konkurencyjnością gospodarki, niejednokrotnie dochodzi do naruszeń i używania czy też podrabiania nazw firm konkurentów. Przewidziane regulacje, chociażby ustawa o zwalczaniu czynów nieuczciwej konkurencji, czy też uregulowane w kodeksie cywilnym prawo do firmy nie gwarantuje skutecznej ochrony marki. Dlatego najlepszym sposobem na zapewnienie jak najwyższej bezkonkurencyjności swojego biznesu jest zarejestrowanie swojego logo czy nazwy jako znaku towarowego. Takie rozwiązanie uniemożliwia innym posługiwanie się wybranym oznaczeniem swojej działalności.

 

Zgłoszenie znaku towarowego daje bowiem prawo do wyłącznego korzystania z zarejestrowanego oznaczenia. Ochrona taka stanowi zabezpieczenie przed kradzieżą marki prowadzonej działalności. W przypadku, gdy posiadamy zarejestrowany znak towarowy uzyskujemy 10-letni okres, w którym nikt inny nie może posługiwać się naszym oznaczeniem. Oczywiście okres ten może ulec przedłużeniu.

 

Taka ochrona może obejmować swoim zasięgiem terytorium Polski, terytorium Unii Europejskiej, albo też terytorium innych państw świata. Od tego, na jaki zasięg terytorialny się zdecydujemy, uzależniony będzie sposób rejestracji znaku. W przypadku, gdy nasza działalność nakierowana jest jedynie na terytorium Polski wystarczy rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP w Warszawie. Jeśli jednak prowadzimy działalność w innych państwach, czy też prowadzimy działalność internetową i chcemy być rozpoznawalnym w całej Unii Europejskiej warto będzie wybrać rejestrację znaku towarowego europejskiego. Możemy również skorzystać z międzynarodowej procedury rejestracji znaku towarowego i zgłosić znak w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej w Genewie. Wówczas ochrona znaku będzie obejmować również te państwa, które nie należą do Unii Europejskiej.

 

W przypadku wyboru procedury krajowej, zgłoszenia dokonuje się w Urzędzie Patentowym RP w Warszawie. Możemy dokonać tego papierowo albo elektronicznie, korzystając z podania dostępnego na stronie Urzędu. Zgłoszenie podlega opłacie, której wysokość uzależniona jest od sposobu zgłoszenia oraz od ilości klas towarów i usług, dla których znak ma być zastrzeżony. Podstawowa opłata za zgłoszenie w jednej klasie towarowej wynosi 450 zł w przypadku zgłoszenia papierowego i 400 zł w przypadku zgłoszenia elektronicznego. Dokładna tabela opłat uregulowana została w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 8 września 2016 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat związanych z ochroną wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1623). W przypadku kompletnego zgłoszenia i braku przeszkód do rejestracji znaku, Urząd Patentowy publikuje zgłoszenie w Biuletynie Urzędu Patentowego i osoby trzecie w terminie 3 miesięcy od daty publikacji mogą złożyć sprzeciw wobec zgłoszenia. W przypadku braku sprzeciwu lub w wyniku rozpatrzenia sprzeciwu Urząd wydaje decyzję o udzieleniu bądź odmowie udzielenia prawa ochronnego. Decyzja zostaje ogłoszona w Wiadomościach Urzędu Patentowego, a Urząd wydaje świadectwo ochronne znaku towarowego.

 

Jeśli ochrona naszego znaku towarowego ma obejmować terytorium Unii Europejskiej powinniśmy zarejestrować europejski znak towarowy. Znak ten zapewnia ochronę zarejestrowanego oznaczenia we wszystkich państwach Unii Europejskiej. W takim przypadku zgłoszenia dokonujemy w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej w Alicante (dalej: EUIPO)  – podobnie jak w przypadku procedury krajowej – elektronicznie (za pośrednictwem strony Urzędu) lub pisemnie (wysyłając wypełnione zgłoszenie na adres urzędu). Opłaty za rejestrację europejskiego znaku towarowego są znacznie droższe niż w przypadku znaku krajowego: podstawowa opłata za zgłoszenie w jednej klasie towarowej wynosi 1000 EUR w przypadku zgłoszenia papierowego i 850 EUR w przypadku zgłoszenia elektronicznego. Opłata za drugą klasę towarów i usług wynosi 50 EUR, a każda kolejna 150 EUR. Zgłoszenia można dokonać w trybie przyspieszonym (fast track) lub w zwykłym trybie. Jeśli towary i usługi, do których nasz znak ma zostać zastrzeżony, wybierzemy z baz klas zaakceptowanych już przez  EUIPO, nasz wniosek będzie mógł być rozpoznany w trybie przyspieszonym. Wówczas procedura rejestracji znaku będzie krótsza o ok. 2 miesiące. Jeśli jednak zdecydujemy się na własne oznaczenia towarów i usług, z którymi nasz znak ma być powiązany, albo jeśli chcemy zgłosić wspólny znak towarowy, albo dostarczyć elementy znaku w dwóch językach zgłoszenia, wówczas musimy dokonać zgłoszenia w trybie zwykłym. Zgłoszenie jest analizowane przez pracowników EUIPO, a w przypadku braku zastrzeżeń znak jest publikowany w 23 językach urzędowych Unii Europejskiej. W terminie 3 miesięcy od dnia publikacji osoby trzecie mogą zgłosić sprzeciw wobec zgłoszenia. Po rozpatrzeniu sprzeciwu albo w przypadku jego braku znak jest rejestrowany i możliwe jest pobranie certyfikatu rejestracji.

W przypadku, gdy chcemy uzyskać ochronę naszego oznaczenia poza granicami Unii Europejskiej, rejestracji znaku towarowego musimy dokonać w Światowej Organizacji Własności Intelektualnej w Genewie (dalej: WIPO). Procedura międzynarodowa umożliwia uzyskanie ochrony oznaczenia bez konieczności składania osobnych wniosków w każdym państwie, w którym chcemy mieć zagwarantowaną ochronę znaku towarowego. Obecnie możliwe jest uzyskanie ochrony aż w 113 państwach należących do tzw. Systemu Madryckiego. Aby skorzystać jednak z tej procedury musimy posiadać znak towarowy zarejestrowany w krajowym urzędzie patentowym (urzędzie kraju pochodzenia). Wniosek o rejestrację znaku międzynarodowego składany jest za pośrednictwem tego urzędu i powinien zawierać informację o krajach, w których nasz znak ma być chroniony. Wysokość opłaty za rejestrację międzynarodowego znaku towarowego uzależniona jest od tego, czy znak jest kolorowy czy czarno-biały, ilości klas, dla których znak ma być zastrzeżony oraz ilości państw, w których chcemy uzyskać ochronę. Opłata podstawowa za zgłoszenie znaku w maksymalnie trzech klasach, za znak czarno-biały wynosi 653 CHF, a za znak kolorowy 903 CHF. Za każdą klasę powyżej trzech opłata wynosi 100 CHF, a za każde wskazane państwo również 100 CHF. Po przekazaniu zgłoszenia do WIPO badana jest prawidłowość wniosku oraz wskazanych danych, a w przypadku braku zastrzeżeń znak jest rejestrowany w Rejestrze Międzynarodowym i publikowany w Biuletynie Międzynarodowym. Kolejnym krokiem jest zawiadomienie o rejestracji urzędów wskazanych państw, w których wniosek jest rozpatrywany według prawa danego kraju. Po rozpatrzeniu wniosku informacja przekazywana jest do WIPO, który decyzję przekazuje wnioskodawcy.

 

Niezależnie od tego, którą procedurę wybierzemy, musimy pamiętać o tym, że w przypadku rejestracji znaku towarowego działa zasada „kto pierwszy ten lepszy”. Wybrane oznaczenie firmy nie może być tożsame lub podobne do oznaczenia, które zostało już zarejestrowane. Przed dokonaniem rejestracji konieczna jest zatem weryfikacja, czy w obrocie gospodarczym nie funkcjonuje już znak towarowy, który planujemy zarejestrować. W przypadku europejskiego znaku towarowego takiego sprawdzenia możemy dokonać w wyszukiwarce eSearch plus oraz TMview.

Ponadto, niezależnie od procedury, w zgłoszeniu rejestracyjnym musimy wskazać klasę towarów i usług, dla których nasz znak ma być zastrzeżony. Najlepiej dokonać tego poprzez wybór odpowiednich towarów i usług, zgodnie z Międzynarodową klasyfikacją towarów i usług (klasyfikacją nicejską), korzystając z narzędzia TMclass.

Jeśli potrzebujesz pomocy w zakresie rejestracji znaku towarowego zapraszamy do kontaktu z naszą Kancelarią Prawną we Wrocławiu. 

W związku z nowelizacją kodeksu pracy, jaka miała miejsce w kwietniu 2023 r. pracownikom przysługują dodatkowe 2 dni „pilnego zwolnienia w sprawach rodzinnych”. Nowelizacja ta stanowi efekt implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20.06.2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylająca dyrektywę Rady 2010/18/UE.

Urlop ten nie jest jednak jeszcze często wykorzystywany przez pracowników. Dlatego w niniejszym artykule chcielibyśmy wyjaśnić kilka najczęstszych wątpliwości, jakie pojawiają się w związku z wprowadzonym uprawnieniem.

Prawo do omawianego urlopu przysługuje z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli jest niezbędna natychmiastowa obecność pracownika. Powyższe oznacza, że z takiego uprawnienia pracownik może skorzystać w przypadku wystąpienia zdarzenia, którego nie można było przewidzieć, ani też któremu nie można było zapobiec, a zdarzenie to wymaga obecności pracownika. Jako przykład możemy wskazać  tu nagły wypadek dziecka w szkole i związana z tym konieczność odebrania go wcześniej ze szkoły. Natomiast przesłanką udzielenia takiego urlopu nie będzie już zaplanowana wizyta u lekarza, czy też uczestnictwo w rozpoczęciu roku szkolnego. 

Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że ustawodawca nie wskazuje dokładnie kręgu członków rodziny, w związku z czym możemy przyjąć, że urlop ten przysługiwać będzie w przypadku konieczności pomocy nie tylko najbliższym członkom rodziny (małżonkowi i dzieciom), ale też krewnym i powinowatym.

  • Jaki jest wymiar tego urlopu?

Urlop z powodu działania siły wyższej przysługuje w wymiarze 2 dni lub 16 godzin. Niewykorzystane dni urlopu nie przechodzą na kolejny rok.

  • Czy urlop ten jest płatny?

W przypadku skorzystania z urlopu z powodu działania siły wyższej pracownikowi przysługuje prawo do połowy wynagrodzenia. Wynagrodzenie obliczane jest jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.

  • Czy pracodawca może odmówić udzielenia zwolnienia?

W przypadku złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu pracodawca jest zobowiązany udzielić takiego zwolnienia – oczywiście o ile zachodzą ku temu przesłanki (wystąpienie zdarzenia spowodowanego działaniem siły wyższej i niezbędna obecność pracownika). Pracodawca może zażądać od pracownika podania przyczyny uzasadniającej udzielenie mu takiego zwolnienia.

Urlop ten udzielany jest na wniosek pracownika. Wniosek powinien być złożony najpóźniej w dniu, w którym chcemy skorzystać z urlopu. Wniosek nie wymaga zachowania formy pisemnej.

  • Urlop z powodu działania siły wyższej a urlop na żądanie

Uprawnienie urlopu z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiemjest uprawnieniem zbliżonym do urlopu na żądanie. Urlop na żądanie jest jednak urlopem pełnopłatnym, a wniosek o jego udzielenie nie wymaga żadnego uzasadnienia. Inny jest również cel urlopu na żądanie, ponieważ urlop ten ma głównie charakter urlopu wypoczynkowego, natomiast urlop z powodu działania siły wyższej ma na celu umożliwienie pracownikowi załatwienie potrzeby związanej z niespodziewaną chorobą lub wypadkiem członka rodziny. Ponadto urlop na żądanie jest wliczany w pulę dni urlopu wypoczynkowego, natomiast urlop z powodu działania siły wyższej jest dodatkowym urlopem (niezależnym od ilości dni urlopu wypoczynkowego).

Jeśli chcesz uzyskać poradę radcy prawnego w sprawie prawa pracy, skontaktuj się z nami mailowo lub telefonicznie. Zapraszamy!

Agnieszka Krzewicka
Radca Prawny

Według danych GUS za 2021 r. w Polsce toczyło się ok. 140 tysięcy spraw rozwodowych i zaledwie 4 tysiące spraw o separację (w tym zaledwie 400 spraw o orzeczenie separacji w trybie nieprocesowym). Separacja nie cieszy się więc dużym zainteresowaniem wśród małżonków, którzy znacznie częściej decydują się na wystąpienie z pozwem rozwodowym. 

Poniżej przedstawione zostaną najważniejsze różnice między rozwodem a separacją:

1. Przesłanki: 

Przesłanka pozytywna rozkładu pożycia w przypadku separacji jest złagodzona w porównaniu z rozwodem, ponieważ wymaga się tylko, aby rozkład ten był zupełny (art. 61(1) KRO). W przypadku rozwodu rozkład pożycia musi być zupełny i trwały. Dla orzeczenia separacji nie wymaga się zatem, aby zerwanie więzi uczuciowej, gospodarczej i seksualnej było trwałe, tzn. aby nie rokowało podjęcia kiedykolwiek wspólnego pożycia.

Przesłanki negatywne dotyczące rozwodu odnoszą się również do separacji. Nie jest ona bowiem dopuszczalna, jeżeli wskutek niej miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie separacji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 61(1) § 2 KRO).

2. Tryb postępowania:

Rozwód wymaga zawsze złożenia pozwu i przeprowadzenia postępowania przed Sądem Okręgowym. W Polsce nie ma możliwości rozwiązania małżeństwa w formie np. umowy notarialnej czy ugody przed mediatorem. Orzeczenie rozwodu zawsze ma formę wyroku. 

Podobnie separacja (w znaczeniu prawnym) nie jest możliwa bez orzeczenia sądowego. Separacja może zostać orzeczona wyrokiem (w trybie procesowym) lub postanowieniem (w trybie nieprocesowym). Postępowanie toczy się w trybie nieprocesowym, gdy małżonkowie wnoszą zgodnie o orzeczenie separacji i nie mają wspólnych małoletnich dzieci. W innych przypadkach (nawet gdy oboje małżonkowie chcą separacji) konieczne jest złożenie pozwu o separację.

3. Opłaty:

Opłata sądowa od pozwu o rozwód wynosi 600 zł. Opłatę w tej samej wysokości należy uiścić w przypadku pozwu o separację. Opłatę w kwocie 100 zł pobiera się od wniosku o orzeczenie separacji na zgodny wniosek małżonków. 

4. Orzeczenie o winie:

W przypadku rozwodu sąd musi orzec o winie małżonków w rozkładzie pożycia, chyba że oboje małżonkowie wniosą o rozwód bez orzekania o winie. Rozpoznając sprawę o separację w postępowaniu procesowym, sąd również ustala, czy i który z małżonków ponosi winę za rozkład pożycia (art. 57 § 1 w zw. z art. 61(3) § 1 KRO). Nie orzeka się o winie w przypadku separacji na zgodny wniosek małżonków. 

5. Skutki dla małżeństwa:

Rozwód, co oczywiste, skutkuje rozwiązaniem małżeństwa a byli małżonkowie mogą wstąpić w kolejny związek małżeński. Małżeństwo mimo separacji nadal trwa - małżonek pozostający w separacji nie może zawrzeć małżeństwa i nie może powrócić do nazwiska noszonego przed zawarciem małżeństwa. Wskutek orzeczenia separacji pozostaje obowiązek wzajemnej pomocy między małżonkami, o ile wymagają tego względy słuszności. 

Kwestią sporną jest zachowania obowiązku wierności przez małżonków pozostających w separacji. Przeważa pogląd, że orzeczenie separacji nie uchyla obowiązku wierności a zdrada w czasie separacji może być przyczyną uznania małżonka za winnego rozkładu pożycia w późniejszej sprawie o rozwód. 

6. Skutki w zakresie władzy rodzicielskiej:

Konsekwencją separacji wyłączenie domniemania pochodzenia dziecka od męża matki, gdy urodziło się ono po upływie 300 dni od orzeczenia separacji (art. 62 § 1 KRO), czyli dziecko urodzone w małżeństwie będzie dzieckiem pozamałżeńskim, podobnie jak w przypadku dziecka urodzonego po rozwodzie. Uznanie ojcostwa takiego dziecka będzie wymagało więc złożenia oświadczenia w USC albo wytoczenia powództwa o ustalenie ojcostwa.

W wyroku orzekającym rozwód lub separację sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz o kosztach jego utrzymania (art. 58 § 1 w zw. z art. 61(3) § 1 KRO). Zarówno w przypadku rozwodu, jak i separacji, w wyroku musi znaleźć się rozstrzygnięcie o obowiązku alimentacyjnym względem dziecka.

7. Skutki majątkowe:

W odniesieniu do obowiązku dostarczania środków utrzymania przez jednego małżonka drugiemu pozostającemu w separacji art. 61(4) § 4 KRO odsyła do przepisów regulujących ten obowiązek między rozwiedzionymi małżonkami. W zakresie alimentów skutki rozwodu i separacji są więc w zasadzie te same. Konsekwencją separacji jest także powstanie między małżonkami ustroju rozdzielności majątkowej (art. 54 § 1) jako ustroju przymusowego. 

8. Skutki w sferze dziedziczenia:

Orzeczenie separacji małżonków powoduje również skutek w dziedzinie prawa spadkowego. Małżonek pozostający w separacji jest wyłączony z kręgu spadkobierców ustawowych (art. 935(1) KC), podobnie jak w przypadku małżonków rozwiedzionych.

Wyłączony od dziedziczenia jest również małżonek przed orzeczeniem separacji, jeżeli spadkodawca wystąpił z takim żądaniem i domagał się ustalenia winy małżonka, a żądanie to było uzasadnione (art. 940 § 1 KC).

 

Jeżeli chcesz uzyskać poradę radcy prawnego w sprawie rozwodu lub separacji, skontaktuj się z nami mailowo lub telefonicznie. Zapraszamy!

 

 

 

Czynności prawne powiernicze występują w obrocie gospodarczym, choć nie są to umowy uregulowane wprost przepisami prawa. W stosunku prawnym powiernictwa jedna ze stron (powiernik) działa w imieniu własnym, ale na rachunek innej osoby (powierzającego). W przypadku powierniczego nabycia prawa na zewnątrz występuje jedynie powiernik, który nabywa prawo dla siebie, ale z wewnętrznego stosunku prawnego łączącego go z powierzającym wynika, że nabycie to jest realizowane w interesie innej osoby. Z wewnętrznego stosunku łączącego powiernika z powierzającym wynikają określone obowiązki powiernika względem powierzającego, który w sensie ekonomicznym jest beneficjentem nabywanego prawa, choć nieujawnionym dla innych uczestników obrotu.\

Nie ma przeszkód, aby umowa powiernicza dotyczyła udziałów w spółce z o.o. Umowa taka znajdzie zastosowanie np. wówczas, gdy inwestor z określonych względów (np. zakaz konkurencji wobec innego podmiotu) nie chce być ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym jako wspólnik spółki. Jeżeli nabycie udziałów obejmuje mniej niż 10% kapitału zakładowego spółki, to wspólnik taki nie będzie ujawniony w KRS, ale ustalenie jego statusu wspólnika będzie możliwe na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach rejestrowych spółki (np. lista wspólników). Wobec tego powiernicze nabycie udziałów może znaleźć zastosowanie także do wspólników chcących nabyć mniej niż 10% udziałów. Umowa powiernicza daje powierzającemu pełną anonimowość, nawet wobec pozostałych wspólników spółki.

Umowa powierniczego nabycia udziałów powinna określać nabywane udziały, a także sposób realizacji praw korporacyjnych przez powiernika (np. wprowadzać wiążące dla powiernika instrukcje co do realizacji prawa głosu czy obowiązek przekazywania dywidendy). Pamiętać należy, że z udziałami wiążą się nie tylko określone uprawnienia, ale także obowiązki (np. może zostać nałożony obowiązek dopłat). Obowiązki te będą spoczywały na powierniku, skoro formalnie to powiernik będzie udziałowcem spółki. W związku z tym konieczne jest uregulowanie zasad zwrotu kosztów poniesionych przez powiernika.

 Zbycie udziałów w spółce z o.o. (umowa powiernika ze spółką) powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. W przypadku spółki, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, zbycie przez wspólnika udziałów jest możliwe również przy wykorzystaniu wzorca udostępnionego w systemie teleinformatycznym. Oświadczenia zbywcy i nabywcy opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. Sama umowa powiernictwa (pomiędzy powiernikiem i powierzającym) nie wymaga natomiast formy szczególnej.

Zapraszamy do skorzystania z usług naszej kancelarii radców prawnych w zakresie kompleksowej obsługi spółek. Napisz do nas i dowiedz się więcej: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.